Jan Karel
Toen Jan Karel negen maanden was, ging hij voor het eerst alleen op vakantie.
Na aanvankelijke bezwaren waren zijn ouders gaandeweg enthousiast geraakt over de ondernemingslust van hun zoon. Zijn moeder gaf hem een verse fopspeen mee, deed hem een luier om en legde een heel pak Pampers in de kinderwagen die als een caravan aan zijn tuigje werd gebonden.
De eerste dag kroop Jan Karel naar Duitsland, waar men bewonderend sprak over zijn Laufpensum. Het pak Pampers ruilde hij voor een Lederhose met kleppen, zodat de ontlasting een fluitje van een cent werd. Bij Heidelberg spoog hij zijn fopspeen in de Rijn en kocht een pijp en een jagershoedje met een pluimpje. "Toll" en "Süß" zeiden de duitsers, "Ein richtiger Bursche !"
's Avonds in de Biergarten ging hij bij een rondborstige Dirndel op schoot zitten en zoog haar helemaal leeg. Hij ruimde de lege Dirndel keurig op en ging vervolgens slapen in zijn caravan.
De volgende dag kroop hij Oostenrijk binnen bij Kufstein en kampeerde onder een overhangende rots.
's Morgens werd hij wakker gemaakt door een bezorgd omaatje. "Bubi", zei ze. Jan Karel zei:"Grüß Gott", deed zijn tuigje om, wreef over zijn knieen en vervolgde zijn weg.
In Wenen bezocht hij de Wiener Sängerknaben die zo helder zongen dat Jan Karel bijna moest huilen .Gauw stak hij een pijp op en zei dat het zo wel genoeg was.
Boven op de Brennerpas kocht hij iets lelijks voor thuis en liet zich afzakken naar het Gardameer. Aan het Gardameer waren zoveel nederlanders, dat Jan Karel net deed of hij een italiaan was. Hij zei tegen iedereen: "Ciao!". "Belachelijk!", zeiden de nederlanders, dat die italianen een kind zo aan zijn lot over laten.
Nog diezelfde nacht vluchtte Jan Karel via de autostrada del sole naar Rome, waar hij zich midden op het St. Pietersplein installeerde.
De paus verbaasde zich geenszins over de jonge bezoeker en sprak hem toe in wel dertig talen. Vooral bedankte hij Jan Karel voor de mooie bloemen uit Nederland. Hij keek uitvoerig in de kinderwagen en zei, dat hij blij mocht zijn dat hij nooit geaborteerd was en nu zo mooi op vakantie kon.
Jan Karel dacht: Nu ik eenmaal bij de paus ben wil ik het hem vragen ook: "Wat vindt u mooier: Een rokende bloedworst of een bloedende rookworst?"
De paus glimlachte en zei: "Urbi et orbi een bloedende rookworst, want die is boven mij gesteld. Eerst de rook, dan de worst en dan pas de paus". Uit de mond van de Heilige vader klonk alles ineens vanzelfsprekend en Jan Karel sloeg een kruis. Ontroerd zegende de paus Jan Karel en gooide wat water in de kinderwagen.
Toen Jan Karel na drie weken naar huis terugkeerde, herkenden zijn ouders hem niet. Maar die kinderwagen konden ze wel gebruiken, want ze waren met een nieuw kind begonnen.