Henk en Tonny
Er waren eens twee konijntjes en die heetten Henk en Tonny.
Nu zullen jullie wel zeggen, wat een vreemde namen voor konijntjes, Henk en Tonny,
maar dat komt omdat Henk en Tonny helemaal geen konijntjes waren maar inbrekers.
En voor inbrekers zijn dat hele gewone namen net zoals Piet, Klaas of Dieudonné.
Henk en Tonny hadden een geheime ziekte en daarom droegen zij maskers.
Eens braken zij in bij een juwelier die tevens dokter was. Dat kon je zien want achter het neergelaten ijzeren rolluik zat een aesculaapsticker op het raam met een bord:
'Maakt visite'.
Dat kwam goed uit voor Henk en Tonny want zo konden zij ongemerkt binnendringen.
Zij liepen naar de vitrines en haalden daar alleen de kostbaarste briljanten uit die ze in hun zakken lieten glijden. Geheel opgaand in hun zakkenrol merkten zij niet dat de dokter juwelier terug was gekomen van zijn visite.
"Zo, zo heren inbrekers", zei de dokter,"niet zo bescheiden, doe die maskers eens gauw af."
Henk en Tonny deden hun maskers af en bloosden uit volle borst.
"Even de broek naar beneden en laat maar eens zien."
De juwelier nam de kostbaarheden in zijn hand en taxeerde het zaakje.
"Blaas eens op de rug van jullie hand."
Henk en Tonny bliezen hun wangen bol op de rug van hun hand. Twee glinsterende druppeltjes parelden aan hun neusjes.
"Tsja," zei de dokter, "veel is het niet, 't is een geheime ziekte. Ik zou de maskers maar weer opzetten en twee keer daags inbreken als ik op visite ben. Over een week of twee zullen jullie zakken dan wel voldoende gevuld zijn."