Mevrouw Beenfles
Mevrouw Beenfles speelde wat met haar borsten. Eerst legde zij ze op haar voetzolen en strekte haar benen met een vaartje waardoor de borsten opveerden en in de lucht wentelden. Zij ving de linkerborst op met haar linkervoet en stootte die onmiddellijk weer af door de lucht richting de rechtervoet. Zoals het een goede voet betaamt, deed de rechtervoet hetzelfde met de rechterborst waardoor de borsten elkaar vrolijk kruisten langs het slaapkamerplafond.
Na een tijdje pauzeerde mevrouw Beenfles even. Zij hield de borsten in evenwicht op haar voorvoet. De ene leek wel een zonnetje en de andere meer een peer. De tepels hadden blosjes van opwinding. Mevrouw Beenfles keek vertederd naar haar lievelingen en glimlachte. Zij liet ze een beetje wiebelen op haar tenen en verstijfde plotseling van schrik. Zozeer was zij opgegaan in haar spel dat ze vergeten was wat de linker of de rechterborst was. Zij liet ze over haar benen op haar buik rollen en bekeek de peer en de zon om en om. Ze leken verschillend maar ze waren gelijk. Het lag er maar aan hoe je het bekeek. Zij zoog aan de tepels om te voelen welke lekkerder in de mond lag. Haar kind had immers altijd een voorkeur gehad voor de linkerborst, waarschijnlijk door de combinatie met de rustgevende hartklop achter die borst, maar dat was jaren geleden en de tepels voelden nu volkomen identiek aan.
Mevrouw Beenfles legde de borsten op haar kaptafel en drapeerde er een B.H. overheen. Omdat haar borsten door de vlakke kaptafel veel groter leken herkende zij ze nu helemaal niet meer. Totaal overstuur nam zij de borsten mee naar beneden en legde ze in de koelkast.
Toen meneer Beenfles 's avonds thuiskwam vond hij zijn vrouw in tranen.Hij nam haar in zijn armen en drukte haar stevig tegen zich aan. Geschrokken door haar geringe volume vroeg hij: "Waar zijn je borsten gebleven?"
"In de koelkast", zei mevrouw Beenfles.
Meneer Beenfles keek in de koelkast en tilde de schaal met de borsten naar de tafel, terwijl hij onderweg met zijn wijsvinger op de tepels drukte alsof hij aanbelde.
"Ze zijn behoorlijk afgekoeld", zei hij, "ik zou ze maar gauw weer aantrekken".
"Ik weet niet meer wat links of rechts is", jammerde mevrouw Beenfles.
"Ik wel", zei meneer Beenfles,"kijk maar, op de rechter zitten nog krasjes van mijn baard.